یادها و یادبودها
یاد یاران
یاد یاران
در این عکس سه تن از کسانی که هریک بنوعی از جایگاه فرهنگ هنری واجتماعی خویش گام همراهی درعرصه فرش نهادند دیده می شود که البته عباس سیاحی رنگرز هنرمند درگذشته جائی ویژه دارد. هنر بی بدیلش که صدای رسایش آنرا هموراه درگوش ناشنوای مسئولان فریاد می کرد هنوز در عرصه فرش طنین انداز است جایگاه او آن چنان خالی است که بنظر نمی رسد تاسالیان متمادی کسی بر آن بنشیند.
دو دیگر یکی پرویز کلانتری نقاش هنرمندی که کارهایش را بسیار دوست می داشتم دردوره ای از فعالیت های انجمن پژوهشگران همکاری و همراهی صمیمانه وتاثیر گذاری با ما داشت. بهروز غریب پور هنرمند متواضعی که بجز چند جلسه کوتاه بخت همراهی در کار انجمن را با او نیافتیم. دیگری بهروز غریب پور هنرمند متواضع و مهربانی که قراری برای همگاری داشتیم که جز چند جلسه کوتاه امکان پذیر نشد، یادش گرامی .
دکتر عالمی
بیماری بیرحمی که طی سالهای اخیر چنگال بیرحمش را در جان مردم جهان ازجمله سرزمین ما فرو برده بود برخی از هموطنان مارا بیرحمانه ربود این نیست که بین انسانهای هموطن تفاوتی بگذاریم اما دراین کره خاکی که هزروز شکل زندگی خشن تر ودردناکتر می شود وانسانها پیش ازانکه اثری از خود برجای بگذارند از کره خاکی محو می شوند ماندگاری برخی برحسب اینکه ازاین فرصت کوتاه زندگی که دراختیار انهاست چه استفادهای بکنند مهم است وازاینروست که میتوان بخوبی دریافت که زندگی برخ ازانسانها ارزش بیشتری می یابد وجای انها پر شدنی نیست و دکتر عالمی یک از انها بود انسانی خوش رو و خوش سخن با دانشی مثال زدنی که به آسانی بیانش را به گفتاری جذاب ودلنشین بدل می کرد. درگفتگویی که دریکی از شماره های مجله با او داشتیم وانرا زمانی خواهیم اورد پای صحبت اونشستیم.
بزرگان جامعه فرش اصفهان
در این عکس دوتن از بزرگان جامعه فرش اصفهان هنرمند فقید طراح برجسته فرش رستم شیرازی و مرحوم فیض الله حقیقی تولیدکننده صاحب نام فرش اصفهان دیده میشوند.
تناولی از فرش و قالی ایران سخن می گوید
پرويز تناولي روز سه شنبه ۲۶ فروردين 1382 درباره فرش و قالي ايران در موزه هنرهاي معاصر تهران سخنراني کرد.
اين هنرمند كه خود از مجموعه داران خصوصي در زمينه گليم و فرش ايراني است با بررسي فرشهاي خود همراه با نمايش اسلايد، در خصوص هنر قاليبافي در ايران به ايراد سخن پرداخت.
اين جلسه سخنراني كه با همكاري انجمن پژوهشگران و هنرمندان قالي ايران و همزمان با نمايشگاهي از آثار نقاشي و مجسمه هاي، پرويز تناولي تا پايان فروردين در موزه هنرهاي معاصر تهران دایر و ورود براي عموم آزاد بود.
خانم دادگر
در روز اول خرداد 1385 ( روز اول از هفته میراث فرهنگی) که به ابتکار خود خانم دادگر در مقام ریاست موزه ملی فرش ایران روز ملی فرش نامیده شد. روز خداحافظی خانم دادگر از ریاست موزه و همچنین بازنشستگی ایشان بود.
این که در این دوران بتوان در مقامی اداری از کسی به خاطر قابلیتها و خدماتی که به خاطر توانایی هایش انجام داده ،قدردانی کرد امری ناممکن است، زیرا در سیستم بوروکراسی دایماً متغیر ونا ثابت کشور کمتر کسی است که به تواند به دلخواه و با برخورداری از حمایت های لازم در انجام اهداف خویش موفق شود، به خصوص که خود بارها ناظر دشواریهای و تنگناهای مالی و حرفه ای ایشان بودیم. اما به هر حال ما از خانم دادگر متشکریم به خاطر صداقت و درستکاریش که حداقل درمقام مسئولیت خویش شان و احترام فرش ایران را نگاه داشت و اینکه حداقل با برنامه ها و اظهار نظرهای ویرانگر و ضد ارزش، موجودیت فرش ایران را زیر سوال نبرد و نهایت به خاطر مهربانیها و کمکهای در حد امکانش به « انجمن پژوهشگران و هنرمندان دوستدار قالی » که با رفتن وی تنها امکان برای برگزاری گاهگاهی جلسات خویش را نیز از دست دادیم.
درگذشتگان
استاد عباسعلی اعلاباف
عباسعلی اعلاباف همه ساله در نمایشگاه فرش که با وجود کهولت و ناتوانی با عصایی در دست در غرفه خویش می نشست گواهی که به نگهبانی و حمایت از فرشهای زیبایی که به شدت یادآور گذشته ای از دست رفته و فراموش شده بودند.
عباسعلی اعلاباف از نسل تولیدکنندگانی که در تمام عمر و با همه ی قلب و روح خویش به فرش چون کالایی مقدس عشق می ورزید و هرگز در حرفه خویش قدمی از حرمت گذاردن به فرش دستباف آن سر ننهاد. چه غم انگیز است فقدان این چنین انسانهایی که کمتر جایگزینی برایشان می توان یافت.
غلامحسین مرتضی زاده ( عالی طراز )
پیرمرد زحمتکش و با غیرت فرشباف . بخشی از نامه غم انگیز و صمیمانه ای را که وی از تبریز برای ما نوشت و در آن از سرنوشت اندوهبار فرش و بی توجهی به تولیدکنندگانی همچو خویش نالیده بود ” انجمن شما کاری خیلی مهم و ارزشمند را انتخاب کرده باید پشتکار داشته باشید هر کاری که برای رضای خداوند باشد عاقبت به خیری هم دارد.
یاد ایام
سفر به قوچان
سفری یک روزه مربوط به قوچان که برای چندمین بار آقای معین فر، پذیرا و راهنمای ما در قوچان زیبا شدند. دراین سفر که به همراه آقای خزایی (که باید از همکاری هرچند کوتاه مدت ولی صمیمانه و موثر او درهمکاری با خود یادکنم ) و همسر تیز هوش وبرجسته او خانم طراوتی (که متاسفانه هردو توانایی واستعدادخودرا به سررمینی دیگر بردند) به خراسان بزرگ وبرخی شهرهای تاریخی وکهن چون دامغان و سبزوار و نیشابور (وخاطره جذاب گذراندن ساعتی با غربتی ها که احتمالا گروهی غیر بوم شاید با آیینی متفاوت بوده اند که علیرغم نادلخوشی برخی از مردم به این شهر پناه آورده اند)صورت گرفت. عکس بالا که آقایان معین فر و حزایی نیز در آن دیده میشوند.با تعدادی از نمدمالان زحمتکش قوچان است.
جشنواره شانه بلورين
اولین جشنواره شانه بلورین – سال 1379، جهت معرفي برگزيدگان صنعت قاليبافي ايران
نفرات از چپ به راست ( استاده): آقای سیاوش آزادی ( پژوهشگر سرشناس) – شیرین صوراسرافیل – دکتر سیروس پرهام (پژوهشگر، مترجم و نویسنده) – آقای امیر حسین سعیدی ( مدیرمجله دنیای فرش و مدیر اجرایی جشنواره شانه بلورین) – آقای رضی میری (تولید کننده سرشناس) – آقای حاجی حسن (مدیر موزه فرش)
نشسته سمت راست: آقای بنکدار (تاجر فرش)
تقدیم با مهر به دانشجویان دانشکده شهرکرد
متولد سال 1320 در تهران
فارغ التحصيل دانشگاه پلي تکنيک تهران – مهندسي نساجي
« فرش به عنوان مادر هنرهاي ايران؛ هنر معماري، هنر موسيقي و هماهنگي شعر و هارموني موسيقي را با هم حفظ و حتي هويت فرهنگي و عرفاني ما را نيز حفظ نموده، بلکه اصولا بسياري از هنرها و طرح ها که در قبل از اسلام در ايران وجود داشته به زيبايي و انعطاف پذيري در هنر فرش متجلي شده است.